Αναγνώστες του e-Τάξη μου

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2020

Τα χαρακτηριστικά και η αντιμετώπιση της δυσαριθμησίας

Η δυσαριθμησία συγκαταλέγεται στις κύριες μαθησιακές δυσκολίες. Συχνά συνυπάρχει με άλλες μαθησιακές δυσκολίες και τη δυσλεξία και όπως φαίνεται και από την λέξη, αφορά δυσκολίες με τους αριθμούς και τα μαθηματικά.

Τα κύρια χαρακτηριστικά της δυσαριθμησίας:

– Δυσκολία στην εκμάθηση των αριθμών (λεκτικά). Λάθος σειρά, παράλειψη 
αριθμών.

– Δυσκολία στην εκμάθηση των αριθμών (γραπτά). Παράλειψη, αντι
στροφή, αντικατάσταση αριθμών.
– Δυσκολία στην αρίθμηση αντικειμένων
-Δυσκολία στην αντίστροφη αρίθμηση

– Δυσκολία στη σύγκριση αριθμών και ποσοτήτων
– Σύγχυση αριθμών π.χ. 3 και 8, 6 και 9, 4 και 7
– Δυσκολία στη σειροθέτηση των αριθμών. (ποιός αριθμός είναι μετά το 12; Ποιος αριθμός είναι πριν το 18;)
– Δυσκολία στην αντιστοίχιση αριθμού και ποσότητας.
– Δυσκολία στην εκμάθηση πρόσθεσης και αφαίρεσης.
– Δυσκολία στην κατανόηση και επίλυση μαθηματικού προβλήματος.
– Δυσκολία στην εκμάθηση των σχημάτων.
– Δυσκολία στην κατανόηση προμαθηματικών εννοιών (μεγέθη, ποσότητες, σύγκριση, παρελθόν-μέλλον)

– Δυσκολία στην εκμάθηση της ώρας.
– Έλλειψη προσανατολισμού.
– Δεν έχει καλή αίσθηση του χρόνου.
– Μεγάλη δυσκολία στην κατανόηση και την ορθή χρήση των χρημάτων.
– Χρειάζεται πολύ χρόνο για να απαντήσει ακόμα και σε μια απλή πράξη.
– Δυσκολία προσανατολισμού στο χώρο. Μπερδεύει το δεξιά με το αριστερά.
– Αδυναμία να μάθει την προπαίδεια.
– Αδυναμία να κάνει αυτόματα πράξεις – δεν γίνεται δηλαδή η αυτοματοποίηση των πράξεων π.χ. 2+2, 3+2, 5+1 δεν απαντά αμέσως, χρειάζεται σκέψη και συχνά κάνει και λάθη!
– Δεν δίνει σημασία στα μαθηματικά σύμβολα. Μπερδεύει τις πράξεις, π.χ. κάνει πρόσθεση αντί για αφαίρεση.

 

Αντιμετώπιση
-Δεν βοηθούν οι φωνές και οι τιμωρίες, αντίθετα αγχώνουν ακόμα περισσότερο το παιδί και το μπλοκάρουν εντελώς! Άρα υπομονή και ενθάρρυνση είναι απαραίτητα όταν βοηθάτε το παιδί σας στα μαθηματικά.
-Δεν βοηθούν επίσης οι πολύωρες προσπάθειες μάθησης, αντίθετα κουράζουν και συχνά οδηγούν σε χαμηλή αυτοεκτίμηση και απέχθεια για τα μαθηματικά. Φροντίστε το παιδί να είναι ξεκούραστο όταν ασχολείται με τα μαθηματικά.
– Ξεκινήστε από τα πιο απλά, και αυτό είναι η πρόσθεση των όμοιων αριθμών. 1+1, 2+2, 3+3 κλπ
– Διδάξτε την αντιμεταθετική ιδιότητα της πρόσθεσης, δηλαδή αφού 3+2=5 τότε και 2+3= 5.
– Χρησιμοποιήστε αντικείμενα για τις πράξεις.
– Μάθετε στο παιδί να χρησιμοποιεί σωστά τα δάχτυλα του στην α' δημοτικού για να κάνει τις πράξεις- μην θεωρείτε δεδομένο ότι το ξέρει!
– Αφήστε χρόνο στο παιδί να σκεφτεί και να απαντήσει
– Δεχτείτε τη σωστή απάντηση ακόμα και αν τη βρήκε με διαφορετικό τρόπο από ότι εσείς!
– Επιβραβεύστε τα σωστά αλλά και την προσπάθεια
– Επιβραβεύστε ακόμα και την μικρή πρόοδο
– Χρησιμοποιήστε χρώματα, αντικείμενα, πρακτικά παραδείγματα
– Μαθαίνοντας στο παιδί τους αριθμούς και απλές πράξεις
– Άσκηση με μπαλόνια
– Το παγωτό της πρόσθεσης
– Προπαίδεια- Μαθαίνω, θυμάμαι, Παίζω- Εκπαιδευτικό υλικό για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες
– Προβλήματα μαθηματικών – τρόποι απλοποίησης για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες

– Ασκήσεις/ παιχνίδια: Μαθαίνω να μετρώ

 

Παρέμβαση ειδικής αγωγής

Η παρέμβαση πρέπει να ξεκινήσει αμέσως μόλις φανούν οι πρώτες δυσκολίες. Το πρόγραμμα της παρέμβασης εξαρτάται από τις συγκεκριμένες δυσκολίες του παιδιού. Στόχος του προγράμματος είναι καταρχήν να αγαπήσει ο μαθητής τα μαθηματικά, να τα δει πιο θετικά, να μάθει τρόπους σκέψης και επίλυσης και να διδαχθεί με διαφορετικούς τρόπους τα μαθηματικά.

Σοφία Τσιντσικλόγλου  Ειδική Παιδαγωγός  paidagwgos.blogspot.gr

iPaidia.gr

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2020

Ακολουθήστε το e-Τάξη μου!

Τo e-Τάξη μου χρειάζεται την υποστήριξη όλων των αναγνωστών του!

Πατήστε το κουμπί "Παρακολούθηση" για να διατηρήσετε τη δυνατότητα να κατεβάζετε δωρεάν όλο το δημοσιευμένο υλικό μας και να ενημερώνεστε για όλες τις νέες αναρτήσεις.

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2020

Πώς μπορούμε να εξασφαλίσουμε την ψυχική υγεία των παιδιών

Η ψυχική υγεία των παιδιών είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Πώς όμως πρέπει να ενεργούν οι γονείς για να τη διασφαλίσουν;

Είναι εύκολο για τους γονείς να προσδιορίσουν τις φυσικές ανάγκες του παιδιού τους: την ανάγκη για φαγητό, νερό, άσκηση, ξεκούραση· πότε πρέπει να τους δώσουν ζεστά ρούχα, πότε δροσερά· πότε πρέπει να τα βάλουν για ύπνο ή να τα ξυπνήσουν. Ωστόσο, οι ψυχικές και συναισθηματικές ανάγκες ενός παιδιού μπορεί να μην είναι πάντα τόσο προφανείς.

Υπάρχουν, φυσικά, κάποιες βασικές παράμετροι, ικανές να εξασφαλίσουν μια καλή ως και άριστη ψυχική υγεία στα παιδιά και είναι οι εξής:

  • Απεριόριστη και άνευ όρων αγάπη από την οικογένεια

Η αγάπη, η ασφάλεια και η αποδοχή πρέπει να βρίσκονται στο επίκεντρο της οικογενειακής ζωής. Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν ότι η αγάπη των γονέων δεν εξαρτάται από τα επιτεύγματά τους. Λάθη και ήττες πρέπει να αναμένονται και να γίνονται αποδεκτά. Η εμπιστοσύνη μεγαλώνει σε ένα σπίτι γεμάτο αγάπη και στοργή άνευ όρων.

  • Καλλιέργεια της αυτοπεποίθησης και της αυτοεκτίμησης του παιδιού

-Ενθαρρύνετε τα παιδιά. Η ενθάρρυνση των παιδιών στα πρώτα τους βήματα τα βοηθά να αναπτύξουν την επιθυμία για εξερεύνηση· τα «σπρώχνει» να μάθουν το περιβάλλον τους, να το ανακαλύψουν. Αφήστε τα να εξερευνήσουν και να παίξουν σε μια ασφαλή περιοχή όπου δεν μπορούν να τραυματιστούν. Συμμετέχετε ενεργά στις δραστηριότητές τους. Η προσοχή σας βοηθά στην οικοδόμηση της αυτοπεποίθησης και της αυτοεκτίμησής τους.

-Θέστε στα παιδιά ρεαλιστικούς στόχους. Τα μικρά παιδιά χρειάζονται ρεαλιστικούς στόχους, ικανούς να «παντρέψουν» τις φιλοδοξίες τους με τις ικανότητές τους. Με τη βοήθειά σας τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να επιλέξουν δραστηριότητες που δοκιμάζουν τις ικανότητές τους και αυξάνουν την αυτοπεποίθησή τους.

-Να είστε ειλικρινείς. Μην κρύβετε τις αποτυχίες σας από τα παιδιά σας. Είναι σημαντικό να γνωρίζουν ότι όλοι κάνουμε λάθη. Μπορεί να είναι πολύ καθησυχαστικό να γνωρίζουν ότι και οι ενήλικες δεν είναι τέλειοι.

-Αποφύγετε τις σαρκαστικές παρατηρήσεις. Εάν ένα παιδί χάσει σε ένα παιχνίδι ή αποτύχει σε ένα τεστ, μάθετε πώς αισθάνεται για την κατάσταση. Τα παιδιά μπορεί να αποθαρρύνονται και να χρειάζονται μια κουβέντα από εσάς, «για να πάρουν τα πάνω τους».

Eπαινέστε τα για όσα έχουν καταφέρει και για όσα θέλουν ακόμα να πετύχουν.  Βοηθήστε τα όχι μόνο να προσπαθούν για το καλύτερο, αλλά και να απολαμβάνουν τη διαδικασία στην κάθε τους ενέργεια. Η δοκιμή νέων δραστηριοτήτων διδάσκει στα παιδιά την αξία της προσπάθειας και του ρίσκου.


  • Ενθάρρυνση του παιδιού για παιχνίδι

Για τα παιδιά το παιχνίδι είναι απλώς ένας τρόπος διασκέδασης. Ωστόσο, ο χρόνος που δαπανούν σε αυτό είναι τόσο σημαντικός για την ανάπτυξή τους όσο το φαγητό και η καλή φροντίδα. Και αυτό γιατί το παιχνίδι τα βοηθά να είναι δημιουργικά, να καλλιεργούν δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων και να αποκτούν αυτοέλεγχο. Το καλό, ανθεκτικό παιχνίδι, το οποίο περιλαμβάνει τρέξιμο και φωνές, δεν είναι μόνο διασκεδαστικό, αλλά βοηθά τα παιδιά να είναι σωματικά και ψυχικά υγιή.

Είναι πολύ σημαντικό, επίσης, τα παιδιά να παίζουν -εκτός από μόνα τους- και με τους άλλους. Τα παιδιά χρειάζονται συμπαίκτες, και είναι μείζονος σημασίας να έχουν χρόνο με τους συνομηλίκους τους. Παίζοντας με άλλους, τα παιδιά ανακαλύπτουν τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες τους, αναπτύσσουν την αίσθηση ότι ανήκουν κάπου και μαθαίνουν πώς να ταιριάζουν με τους άλλους. Οι γονείς μπορούν και αυτοί να είναι σπουδαίοι συμπαίκτες. Παίζοντας με το παιδί σας, έχετε μια μοναδική ευκαιρία να μοιραστείτε ιδέες και να περάσετε χρόνο μαζί σε ένα χαλαρό περιβάλλον. Το σημαντικότερο, όμως, αναφορικά με το παιχνίδι, είναι να εξηγήσετε στο παιδί πως η νίκη δεν είναι τόσο σημαντική όσο η συμμετοχή και η απόλαυση της δραστηριότητας.

  • Παροχή κατάλληλης καθοδήγησης και πειθαρχίας

Στα παιδιά πρέπει να δίνεται η ευκαιρία να εξερευνήσουν και να αναπτύξουν νέες δεξιότητες και ανεξαρτησία. Ταυτόχρονα, τα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι ορισμένες συμπεριφορές είναι μη αποδεκτές και ότι εκείνα είναι υπεύθυνα για τις συνέπειες των πράξεών τους. Πρώτα από όλα, ως μέλη μιας οικογένειας, τα παιδιά πρέπει να μάθουν τους κανόνες της οικογενειακής μονάδας. Προσφέρετε καθοδήγηση και πειθαρχία που είναι δίκαιη και συνεπής. Τα παιδιά με τη σειρά τους θα μεταφέρουν αυτές τις κοινωνικές δεξιότητες και τους κανόνες συμπεριφοράς στο σχολείο και μελλοντικά και στον χώρο εργασίας.

Πώς όμως θα τα καθοδηγήσετε σωστά;

  1. Να είστε σταθεροί αλλά ευγενικοί και ρεαλιστικοί με τις προσδοκίες σας. Η ανάπτυξη των παιδιών εξαρτάται από την αγάπη και την ενθάρρυνσή σας.
  2. Ορίστε ένα καλό παράδειγμα. Δεν μπορείτε να περιμένετε τον αυτοέλεγχο και την αυτοπειθαρχία από ένα παιδί εάν δεν ασκήσετε αυτήν τη συμπεριφορά. Γίνετε εσείς, πάνω από όλα, το καλό παράδειγμα για εκείνα.
  3. Κάντε κριτική στη συμπεριφοράόχι στο παιδί. Είναι καλύτερο να πείτε “Αυτό που έκανες ήταν κακό πράγμα” και όχι “Είσαι κακό παιδί”.
  4. Αποφύγετε τη γκρίνια, τις απειλές και τη δωροδοκία. Τα παιδιά θα μάθουν σταδιακά να αγνοούν τη γκρίνια, ενώ οι απειλές και οι δωροδοκίες με τον καιρό θα είναι αναποτελεσματικές.
  5. Μιλήστε για τα συναισθήματά σας. Όλοι χάνουμε την ψυχραιμία μας κατά καιρούς. Είναι σημαντικό να μιλήσετε για το τι συνέβη και γιατί ακριβώς είστε θυμωμένοι. Μάθετε να ζητάτε συγγνώμη αν κάνατε λάθος. Μάθετε να αναγνωρίζετε τα συναισθήματά σας, για να κάνουν το ίδιο με τη σειρά τους και τα παιδιά σας.

Να θυμάστε ότι στόχος σας δεν είναι να ελέγξετε το παιδί, αλλά να του διδάξετε τον αυτοέλεγχο.

  • Εξασφάλιση υγιούς και ασφαλούς περιβάλλοντος

Είναι φυσιολογικό τα παιδιά να φοβούνται μερικές φορές. Όλοι μας φοβόμαστε κάτι σε κάθε φάση της ζωής μας. Ο φόβος και το άγχος προκύπτουν συνήθως από καταστάσεις που κι εμείς οι ίδιοι αδυνατούμε να καταλάβουμε. Εάν τα παιδιά σας φοβούνται ότι δεν θα ξεπεράσουν τους φόβους τους και πως αυτή η κατάσταση θα επηρεάσει τελικά τη συμπεριφορά τους, το πρώτο βήμα είναι να μάθετε τι ακριβώς τα αγχώνει και τα τρομάζει. Να είστε μαζί τους στοργικοίυπομονετικοί και καθησυχαστικοί, όχι επικριτικοί.

Ας μην ξεχνάμε πως η καλή ψυχική υγεία επιτρέπει στα παιδιά να σκέφτονται καθαρά, να αναπτύσσονται κοινωνικά και να μαθαίνουν νέες δεξιότητες. Επιπλέον, οι καλοί φίλοι αλλά και τα ενθαρρυντικά λόγια από ενηλίκους (γονείς, δασκάλους, κοινωνικό περίγυρο) είναι επίσης σημαντικά, γιατί βοηθούν τα παιδιά να αναπτύξουν αυτοπεποίθηση, υψηλή αυτοεκτίμηση και μια υγιή συναισθηματική προοπτική για τη ζωή. 

Δήμητρα Πήττα, Εκπαιδευτικός & Επιστήμονας Ψυχικής Υγείας


Πηγές:

«What Every Child Needs For Good Mental Health», mhanational.org

«Facts for Families», America Academy of Child and Adolescent Psychiatry

«Children’s and Adolescent’s Mental Health»,  US Dept. of Health and Human Services


Flow Magazine

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2020

Κορονοϊός : Πώς να μιλήσω στο παιδί μου γι' αυτόν;

Με το άνοιγμα των σχολείων να βρίσκεται -μάλλον- προ των πυλών, είναι ζωτικής σημασίας να μιλήσουμε για ακόμη μια φορά στα παιδιά μας γι’ αυτόν τον «αόρατο» -όπως τον χαρακτηρίζουν οι επιστήμονες- εχθρό, την βίαιη είσοδό τους στις ζωές μας και τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να συμβάλλουμε –όσο είναι φυσικά εφικτό- στην αντιμετώπισή του και στον περιορισμό της διάδοσής του.

Κι ενώ-σύμφωνα πάντα με τους ειδικούς-τα παιδιά είναι λιγότερο πιθανόν απ’ ότι οι ενήλικες να κολλήσουν τον νέο κοροναϊό , εντούτοις αυτό δε σημαίνει πως δε πρέπει να τα εκπαιδεύσουμε στο πώς να μείνουν ασφαλή κατά την επιστροφή τους στα θρανία.
(Αξίζει σε αυτό το σημείο να τονιστεί, πως το πρώτο βήμα της «εκπαίδευση» των παιδιών σχετικά με τον νέο κορονοϊό, είναι να εντοπίσουμε τι γνωρίζει ήδη το παιδί πριν προχωρήσουμε σε περαιτέρω διευκρινήσεις).


1. Κάντε ερωτήσεις προσαρμοσμένες στο επίπεδο ηλικίας του παιδιού.
Για μεγαλύτερα παιδιά, μπορείτε να ρωτήσετε, "Τι ακούτε για τον κοροναϊό; Τι ερωτήσεις έχετε;" ενώ για τα μικρότερα παιδιά, θα μπορούσατε να πείτε, "Έχετε ερωτήσεις σχετικά με τη νέα ασθένεια;"
Αυτό σας δίνει την ευκαιρία να μάθετε πόσα πράγματα τα παιδιά γνωρίζουν – και να μάθετε αν τα έχουν ακούσει σωστά και από έγκυρες πηγές. Σε κάθε περίπτωση, ακολουθήστε την κατευθυντήριο γραμμή που σας δίνει το παιδί σας. Αν δε θέλει για τον οποιονδήποτε λόγο να μιλήσει για αυτό το θέμα ή να απαντήσεις στις ερωτήσεις σας, μη το πιέσετε.

2. Καθησυχάστε τα, παραμένοντας όμως ειλικρινείς
Βοηθήστε το παιδί σας να αισθανθεί ασφαλές, αλλά να είστε ειλικρινής. Μην το ζαλίσετε με περισσότερες λεπτομέρειες απ’ όσες πρέπει να ξέρει και απ’ όσες το ενδιαφέρουν. Μιλήστε ήρεμα και καθησυχαστικά. Όταν αναφέρεστε στον νέο αυτό ιό, χρησιμοποιήστε ήρεμη φωνή και προσπαθήστε να μην δείξετε τις φοβίες σας σε μεγάλο βαθμό. Σκοπός μας μπορεί μεν να είναι η συνειδητοποίηση από μέρους των παιδιών της σοβαρότητας της παρούσας κατάστασης, αλλά σε καμία περίπτωση δε πρέπει και να τα πανικοβάλλουμε.

3. Αφήστε τα να μοιραστούν τις φοβίες τους
Δώστε στα παιδιά χώρο για να μοιραστούν τους φόβους τους. Είναι φυσικό για αυτά να ανησυχούν, "Θα μπορούσα να είμαι ο επόμενος; Θα μπορούσε να μου συμβεί αυτό;" Ενημερώστε τους ότι μπορούν πάντα να έρχονται σε εσάς για απαντήσεις ή να μιλήσουν για το τι τους φοβίζει.

4. Προσφέρετε στα παιδιά την καθοδήγηση που έχουν ανάγκη
Ειδικά στα μεγαλύτερα παιδιά που η πρόσβαση στο διαδίκτυο είναι κάτι το καθημερινό, δείξτε τους περιεχόμενο, ιστοσελίδες και γενικότερα πηγές που είναι κατάλληλες για την ηλικία τους, που παρέχουν στοιχεία αληθή και επιστημονικώς επιβεβαιωμένα, ώστε να μην καταλήξουν να βρουν παραπλανητικές, λανθασμένες ακόμα και επικίνδυνες πληροφορίες σχετικά με τον νέο κορονοϊό.

5. Δώστε απαντήσεις στις ερωτήσεις/απορίες τους μόνο εάν τις γνωρίζετε
Εάν το παιδί σας ρωτάει για κάτι και δεν γνωρίζετε την απάντηση, πείτε το. Χρησιμοποιήστε την ερώτηση του ως ευκαιρία να μάθετε μαζί. Βρείτε ενημερωμένες, αξιόπιστες και έγκυρες πληροφορίες σχετικά με τον νέο κορονοϊό. Με αυτόν τον τρόπο, μιλάτε με στοιχεία χωρίς να καταφεύγετε σε αερολογίες.


6. Ενημερώστε τα για το πώς θα προφυλαχτούν τα ίδια αλλά και πως θα προφυλάξουν τους γύρω τους.
Το τελευταίο και σημαντικότερο που πρέπει να λάβουμε υπόψη γονείς και εκπαιδευτικοί, είναι η πλήρης ενημέρωση των παιδιών σχετικά με ένα πλήθος συμβουλών και κανόνων από την επιστημονική κοινότητα, που θα τα ευαισθητοποιήσουν και θα τα βοηθήσουν ωστέ να μη νοσήσουν τα ίδια αλλά και να μη διασπείρουν τον νέο κορονοϊό. Το τακτικό και σχολαστικό πλύσιμο των χεριών με σαπούνι και νερό ή με αλκοολούχο διάλυμα, η αποφυγή της επαφής των χεριών με το πρόσωπο (μάτια, μύτη, στόμα), η χρήση μαντηλιού ή του εσωτερικού του αγκώνα κατά τον βήχα ή το φτέρνισμα, η χρήση της μάσκας σε χώρους υψηλού συγχρωτισμού, η παραμονή στο σπίτι σε περίπτωση εμφάνισης ήπιων συμπτωμάτων λοίμωξης, η ενημέρωση του αρμόδιου φορέα σε περίπτωση εμφάνισης πιο σοβαρών συμπτωμάτων και ο περιορισμός των επαφών ειδικά με άτομα υψηλού κινδύνου (παππούδες- γιαγιάδες, άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας), είναι οι βασικοί άξονες μιας υπεύθυνης συμπεριφοράς από μέρους τον παιδιών για το καλό όχι μόνο το δικό τους αλλά και των γύρω τους.

Συνοψίζοντας, είναι σχεδόν βέβαιο πως τα παιδιά θα αντιμετωπίσουν ανησυχία, άγχος και φόβο· συναισθήματα όμοια με αυτά που βιώνουν οι ενήλικες. Κυρίως ο φόβος του θανάτου των ίδιων ή των συγγενών τους είναι από τα πιο συνηθισμένα συναισθήματα που μπορεί να νιώσει ένα παιδί αυτή την ιδιάζουσα περίοδο που διανύουμε. Το κλειδί είναι να μάθουμε στα παιδιά μας να ακολουθούν τις οδηγίες των επαγγελματιών της υγείας, τις συστάσεις της πολιτείας και τις δικές μας υπεύθυνες κατευθυντήριες ώστε να μείνουν ασφαλή τόσο εκείνα όσο και οι γύρω τους.


                                  Δήμητρα Πήττα, Εκπαιδευτικός & Επιστήμονας Ψυχικής Υγείας



Βιβλιογραφία
• Coronavirus (COVID-19): Is it Safe to Send Kids Back to School?, kidshealth.org
• Mental health and psychological resilience during the COVID-19 pandemic, euro.who.int
• ΛΟΙΜΩΞΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ κορωνοϊό SARS-CoV-2 | Οδηγίες προφύλαξης , eody.gov.gr
• Coronavirus (COVID-19): Social Distancing With Children, kidshealth.org
• #HealthyAtHome – Healthy parenting, who.int
• Οδηγίες για παραμονή παιδιών και εφήβων στο σπίτι, eody.gov.gr
• Κορωνοϊός και παιδιά με χρόνια αναπνευστικά νοσήματα, iatriko.gr
• CORONAVIRUS GOLDEN RULES FOR PARENTS & CAREGIVERS, unicef.org
• Coronavirus (COVID-19): How to Talk to Your Child, kidshealth.org

iPaidia.gr

Διαταραχές Επικοινωνίας και Μάθησης Διαταραχές της Επικοινωνίας: Προβλήματα Ομιλίας

Από την αρχή κιόλας της ζωής, τα βρέφη προσέχουν επιλεκτικά τους ήχους της φωνής των γονέων τους. Γρήγορα μαθαίνουν κι αυτά να επικοινωνούν με χειρονομίες και ήχους.

Στους δώδεκα μήνες της ζωής τους έχουν αναπτύξει συνήθως την ικανότητα να κατανοούν ορισμένες λέξεις και να χρησιμοποιούν και μάλιστα κάποιες από αυτές για να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και να εκδηλώσουν τις ανάγκες τους. Στα δύο τους χρόνια, η γλωσσική ανάπτυξη είναι ραγδαία, και τότε τα παιδιά εκφράζουν ολοένα και πιο πολύπλοκες σκέψεις με τους γονείς και το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον του παιδιού να αποτελούν πρότυπα για την ανάπτυξη του λόγου.

Όταν μιλάμε για διαταραχές της επικοινωνίας, αναφερόμαστε σε αυτό που ονομάζουμε συχνά ως «ειδικές αναπτυξιακές διαταραχές της ομιλίας και της γλώσσας (του λόγου)». Το παιδί με διαταραχές επικοινωνίας μπορεί να αντιμετωπίζει δυσκολίες στην παραγωγή των ήχων της ομιλίας, στη χρήση της ομιλίας για την επικοινωνία ή στην κατανόηση του προφορικού λόγου. Οι διαταραχές αυτές, βέβαια, δεν αποδίδονται άμεσα σε νευρολογικές ανωμαλίες ή σε ανωμαλίες του μηχανισμού της ομιλίας, σε βλάβες των αισθητηρίων οργάνων, σε νοητική υστέρηση ή σε περιβαλλοντικούς παράγοντες• ενδέχεται το παιδί να έχει την ικανότητα να επικοινωνεί και να κατανοεί το λόγο, αλλά η γλωσσική του ικανότητα να είναι διαταραγμένη σε κάποιο περιβάλλον.

Η ακριβής αιτία των διαταραχών αυτών δεν είναι γνωστή. Πιθανότατα υπάρχουν διάφοροι αλληλεπιδρώντες γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες που ευθύνονται για την εμφάνισή τους, παρά μια μοναδική αναγνωρίσιμη αιτία. Σε κάθε περίπτωση, όταν τα παιδιά δεν έχουν αρκετές ευκαιρίες για διάλογο και ανατροφοδότηση, είναι δεδομένο πως περιορίζονται οι δυνατότητές τους να εκφραστούν λεκτικά, άρα κινδυνεύουν ακόμα περισσότερο να αναπτύξουν διαταραχές της επικοινωνίας.

Η γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών ακολουθεί συγκεκριμένα στάδια, αλλά με κάποιες ατομικές διαφορές. Στα παιδιά χωρίς διαταραχές επικοινωνίας, υπάρχουν σημαντικές διαφορές τόσο ως προς την ηλικία έναρξης της ομιλίας όσο και ως προς τον ρυθμό με τον οποίο εγκαθίστανται μόνιμα οι γλωσσικές δεξιότητες. Αυτές οι φυσιολογικές αποκλίσεις στη γλωσσική ανάπτυξη δε δημιουργούν ιδιαίτερο πρόβλημα, πολλές φορές όμως η καθυστέρηση στη γλωσσική ανάπτυξη ακολουθείται από μαθησιακές δυσκολίες και διαταραχές συμπεριφοράς• γι’ αυτό, η έγκαιρη και απόλυτα ακριβής διάγνωση των διαταραχών επικοινωνίας είναι πολύ σημαντική και για να τεθεί, θα πρέπει η νοημοσύνη του παιδιού να είναι φυσιολογική, να μην υπάρχει κινητικό ελάττωμα του λόγου ούτε και αισθητηριακά ελλείμματα ή περιβαλλοντική αποστέρηση.

Οι συμπεριφορικές παρεμβάσεις είναι η πιο κοινή προσέγγιση για τη θεραπεία των διαταραχών της ομιλίας. Τέτοιες παρεμβάσεις πραγματοποιούνται συνήθως από λογοθεραπευτές, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις η θεραπεία μπορεί να παρέχεται από γονείς ή εκπαιδευτικό προσωπικό υπό την επίβλεψη του λογοθεραπευτή. Αυτές οι παρεμβάσεις μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την ικανότητα ενός παιδιού να επικοινωνεί και μπορεί να αυξήσει την ικανότητα σε συγκεκριμένους τομείς της γλώσσας.

Κλείνοντας, να σημειωθεί πως τα γλωσσικά προβλήματα έχουν σημαντικό αντίκτυπο στις καθημερινές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και στην εκπαιδευτική πρόοδο του ατόμου, γι’ αυτό θα πρέπει από πολύ νωρίς οι γονείς να παρατηρούν τις αντιδράσεις των παιδιών τους ώστε να έχουν μια πλήρη εικόνα της γενικότερης συμπεριφοράς τους και να καταφεύγουν στους ειδικούς για την όσο το δυνατόν πιο έγκαιρη επίλυση οποιονδήποτε προβλημάτων.

                                 Δήμητρα Πήττα, Εκπαιδευτικός & Επιστήμονας Ψυχικής Υγείας



Πηγές
Potential causes of Developmental Language Disorder, dldandme.org
Developmental language disorder, wikipedia
Developmental Language Disorder, acamh.org

Διαταραχές επικοινωνίας, mandou.gr
Ψυχοπαθολογία παιδιών και εφήβων, Κακούρος Μανιαδάκη

 iPaidia.gr

Κορονοϊός και τρόποι αντιμετώπισης των επιπτώσεών του στα παιδιά

Τους τελευταίους μήνες κυκλοφορούν αμέτρητες πληροφορίες όσον αφορά την πανδημία του κορωνοϊού/κορονοϊού/κοροναϊού (όπως θέλετε πείτε τον).

 

Αριθμοί, απόψεις όλων των ειδών, στατιστικές, διεθνείς επιστημονικές έρευνες. Όλες οι πηγές ειδησεογραφίας ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με αυτό το θέμα. Μπορεί τα δεδομένα όσον αφορά τη μολυσματικότητά του, τη διάδοσή του, τη θεραπεία του να αλλάζουν από μέρα σε μέρα, όμως αυτό που μένει σταθερό είναι η παραδοχή -εύχομαι από όλους μας- πως χωρίς επείγουσα δράση, αυτή η κρίση της υγείας κινδυνεύει να γίνει ακόμα και κρίση των δικαιωμάτων των παιδιών. Γι’ αυτό πρέπει όλοι μας, γονείς, εκπαιδευτικοί, φροντιστές, να συνεισφέρουμε με όποιο τρόπο μπορούμε για να αποφύγουμε αυτή την καταστροφή.

Ενδεικτικά:

 

  1. Πρέπει να φροντίσουμε για την υγεία και τη σωστή διατροφή των παιδιών

Η προστασία του εαυτού μας και των άλλων μέσω σωστών πρακτικών πλυσίματος χεριών και τήρησης των κανόνων υγιεινής δεν ήταν ποτέ πιο σημαντική. Για πολλά παιδιά όμως, αυτά που εμείς θεωρούμε δεδομένα, είναι σχεδόν ανύπαρκτα. Γι’ αυτό όσοι έχουμε τη δυνατότητα, θα ήταν καλό να προσφέρουμε με κάθε ευκαιρία βοήθεια σε ευάλωτες οικονομικά & κοινωνικά ομάδες (π.χ. οικογένειες με παιδιά) που έχουν περισσότερη ανάγκη, ώστε να μη στερούνται τα βασικά αγαθά κυρίως σε αυτή τη μεγάλη υγειονομική κρίση που πλήττει ολόκληρο τον πλανήτη. Η προσφορά σε τρόφιμα, νερό, είδη πρώτης ανάγκης, προϊόντα απολύμανσης και καθαρισμού, φάρμακα, μπορεί να είναι καταλυτική για αυτές τις οικογένειες.

 

  1. Πρέπει να ενθαρρύνουμε τις εκπαιδευτικές δραστηριότητες ακόμα και από το σπίτι

Καθώς τα σχολεία σε όλο τον κόσμο έκλεισαν για να αποτρέψουν την εξάπλωση του COVID-19, οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί & οι φροντιστές κατάφεραν σταδιακά να ανταποκριθούν, βρίσκοντας νέους τρόπους για να κρατήσουν τα παιδιά σε εγρήγορση, χωρίς να γίνει παύση στην εκπαίδευσή τους. Δυστυχώς όμως, επειδή δεν έχουν όλα τα παιδιά πρόσβαση στο διαδίκτυο, σε βιβλία ή σχολικά είδη, θα ήταν μείζονος σημασίας όσοι διαθέτουμε παλιότερα βιβλία δικά μας ή των παιδιών μας, βιβλία σχολικά ή μη, που δε τα χρειαζόμαστε πια ή που θέλουμε με αγάπη να τα προσφέρουμε αντί να τα πετάξουμε, να τα διαθέσουμε σε αυτές τις οικογένειες που δε μπορούν να τα αγοράσουν για τα παιδιά τους. Φυσικά, όσοι έχουν τη δυνατότητα, θα μπορούσαν να κάνουν δωρεές-ακόμα και σε ιδρύματα ή κέντρα φιλοξενίας παιδιών-ηλεκτρονικών υπολογιστών, τάμπλετ, βιβλίων, τετραδίων, γραφικής ύλης κλπ.

 

Πρέπει να προστατέψουμε τα παιδιά από τη βία, την εκμετάλλευση και την κακοποίηση

Αυτή η πανδημία δε θα πρέπει για κανένα λόγο να μετατραπεί σε κρίση προστασίας των παιδιών. Είδαμε αυτή την περίοδο του κορονοϊού πιο έντονη από ποτέ τη βία και την εκμετάλλευση τους ακόμα και από το στενό οικογενειακό τους περιβάλλον. Δε θα πρέπει να σιωπούμε. Αν υποπέσει στην αντίληψη μας ενδεχόμενη κακοποίηση παιδιού, καλό θα είναι να ενημερώνουμε τις αρχές και τους αρμόδιους φορείς. Είναι στο χέρι μας να σώσουμε από την καταστροφή ένα παιδί που το έχει ανάγκη.

 

  1. Πρέπει να φροντίσουμε για τη διασφάλιση της ψυχικής τους υγείας

Στην παρούσα φάση είναι πολύ πιθανό τα παιδιά να παρουσιάσουν άγχος, θλίψη, θυμό, φόβο, ευερεθιστότητα, γκρίνια, αίσθημα αβοήθητου, πλήξη και έλλειψη ευχαρίστησης, εκρήξεις και αντιδραστική συμπεριφορά, προσπάθεια να δοκιμάζουν τα όρια-ιδίως οι έφηβοι. Μικρότερα παιδιά μπορεί να παρουσιάζουν παλινδρόμηση σε συμπεριφορές που είχαν ξεπεράσει, όπως για παράδειγμα νυχτερινή ενούρηση, προβλήματα ύπνου, άγχος αποχωρισμού από τους γονείς, κοιλιακά άλγη και άλλα σωματικά ενοχλήματα. Προσπαθήστε να αντιμετωπίζετε με υπομονή τις εκρήξεις τους και τις ανασφάλειές τους και κρατήστε την επικοινωνία μαζί τους. Δείξτε τους ότι καταλαβαίνετε πώς αισθάνονται. Πείτε τους ότι  κι εσείς δυσκολεύεστε με τη νέα κατάσταση και ότι  είναι  φυσιολογικό κι αυτά να  ανησυχούν. Ενθαρρύνετέ τα να μιλήσουν για τα άγχη και τους φόβους τους. Προσπαθήστε να καταλάβετε τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, πίσω από τις αντιδράσεις και τις συμπεριφορές τους.

Να θυμάστε ότι τα παιδιά παρουσιάζουν κατά κανόνα μεγαλύτερη ψυχική ανθεκτικότητα απ’ ότι οι ενήλικες. Ωστόσο, επείγουσες καταστάσεις δημόσιας υγείας, όπως αυτή που διανύουμε, δοκιμάζουν όλους μας, γονείς, εκπαιδευτικούς και παιδιά. Είναι κυρίως στο χέρι των γονέων, να βοηθήσουν σε αυτή τη δύσκολη περίοδο που διανύουμε τα παιδιά τους. Να σταθούν δίπλα τους. Να «δαπανήσουν» εποικοδομητικό χρόνο μαζί τους. Να τους διδάξουν τις αξίες της οικογένειας, της αφοσίωσης, της υπευθυνότητας, της προσφοράς. Να δουν αυτή την κρίση σα μια ευκαιρία να έρθουν πιο κοντά τους, αντιμετωπίζοντας ακόμα και προβλήματα του παρελθόντος· προβλήματα ίσως άλυτα μέχρι πρότινος.

Η πανδημία ήρθε για να δώσει μαθήματα ζωής σε μικρούς και μεγάλους και καλό είναι να «εκμεταλλευτούμε» όσο γίνεται την ύπαρξή της προς όφελος μας. Ο τρόπος με τον οποίο  θα  την αντιμετωπίσουμε, εξαρτάται αποκλειστικά  από  εμάς.  Η υπομονή,  η  ψυχραιμία, η  στωικότητα, η  αντοχή  στις αντιξοότητες, το αίσθημα προσωπικής και κοινωνικής ευθύνης, που θα επιδείξουμε, η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά που θα διατηρήσουμε, θα καθορίσουν, ανάμεσα στα άλλα, και την ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών μας.


                                Δήμητρα Πήττα, Εκπαιδευτικός & Επιστήμονας Ψυχικής Υγείας

 

Πηγές

«Κορωνοϊός – Πρακτική αντιμετώπιση», kemper.gr

«The Impacts of the Coronavirus Pandemic on Children Awareness and action key to limiting trauma on youth», thechildrenstrust.org

«Το Χαμόγελο του Παιδιού» δίπλα σε κάθε παιδί θύμα Βίας», hamogelo.gr

«Ψυχική υγεία των παιδιών εν μέσω της πανδημίας COVID-19/Οδηγός για Γονείς», pis.gr

iPaidia.gr

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2020

Νέα Συνεργασία στο e-Τάξη μου!

Με μεγάλη μας χαρά καλωσορίζουμε στην ομάδα του e-Τάξη μου την Εκπαιδευτικό Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας Δήμητρα Πήττα.

Με την πολύτιμη συμβολή και τις επιστημονικές γνώσεις της θα εμπλουτίσουμε το υλικό όλων των μικρότερων τάξεων!

Μείνετε συντονισμένοι για την ανάρτηση νέου υλικού στις Α, Β, Γ τάξεις.

Μέσα από τη συνεργασία γινόμαστε καλύτεροι!